نامه در زبان پهلوی نامک است. نویسنده درست نامک میخواهد بياری يزدان هر آنچه راست و درست است به اندازه دانش و آگاهی خود بنويسد. جستارهای فراموش شده که در کمتر جايی در دسترس است. دروغ و پندار و غبار و زنگار و تار خرفستران(حشره عربي شده آن است) که از پس هزار سال رخ فرهنگ ایران را بیالوده را بزدايد. نويسنده تلاش میکند بزبان دری خراسانی(نامدار بپارسی) سره سده های نَخُستین تا چهارم خيامی- هنگام شادروان رودکی سمرکندی و انوشه روان فردوسي توسي بنگارد.
انوشه روان بزرگمهر بوختكان ميفرمايد:
ز گيتي دو چيز است جاويد و، بس
دگر هر چه باشد نماند بكس
سخن گفتن نغز و كردار نيك
نگردد كهن، تا جهان است، ريك
شاهنامه فردوسي- يادگار بزرگمهر
ز گيتي دو چيز است جاويد و، بس
دگر هر چه باشد نماند بكس
سخن گفتن نغز و كردار نيك
نگردد كهن، تا جهان است، ريك
شاهنامه فردوسي- يادگار بزرگمهر